De veenmol is een krekelachtige met een dik halsschild en sterk verbrede voorpoten voorzien van klauwen die lijken op die van een mol. De klauwen hebben ook dezelfde functie: er worden gangen mee gegraven in de grond, waar deze soort woont. Daar, vlak onder de oppervlakte, gaat een veenmolman met zin zitten zingen. Geluidsgolven planten zich echter niet goed voort in de bodem, dus zijn liefdeslied zou slecht hoorbaar zijn als deze dieren geen truc hadden verzonnen. Aan de ingang van hun hol maken ze een of meerdere hoornvormige openingen, waardoor het geluid van over elkaar wrijvende vleugels versterkt wordt. Op die manier trachten ze vrouwen te verleiden een bezoek te brengen aan hun onderkomen.

Die vrouwen kennen broedzorg. De meeste insecten leggen eieren en de jongen zoeken het daarna zelf maar uit, maar niet die van de veenmol. Ze verzorgen hun eieren door ze te “likken” om schimmels te verwijderen. En als die eieren eenmaal zijn uitgekomen, bewaakt ze het nest met haar pasgeboren kinderen.