De perenbladvlo is geen vlo. Het is een snavelinsect: diertjes die te herkennen zijn aan hun zuigsnuit. Bladvlooien verstoppen die snuit tussen de poten. Alleen het puntje piept verlegen tussen voor- en middenpoten naar buiten.

Perenbladvlooien zijn in de winter, zodra de zon maar even schijnt,  te vinden op de kale takken van perenbomen. Doordat ze een soort antivries produceren zijn ze zelfs bij matige tot strenge vorst actief. In de winter zijn ze onopvallend bruin gekleurd. Uit hun eieren komen nimfen (jonkies) die in de lente en zomer sap uit de bladeren zuigen. Ze scheiden overtollige suikers die ze zo binnenkrijgen uit als honingdauw, waarin ze zich dompelen als bescherming tegen roofvijanden. Uiteindelijk ontwikkelen ze zich tot de fraai gekleurde zomervorm. Sommige tuinders beschouwen perenbladvlooien als een plaag. Spuiten met bestrijdingsmiddelen werkt echter averechts. Hoe meer gif er gespoten wordt, hoe meer bladvlooien er zijn, doordat juist de natuurlijke vijanden worden gedood. Een daarvan is een wants. Deze rover kan gelokt worden door geurstoffen die de bladeren van de perenboom verspreiden als er door een bladvlo uit gezogen wordt.