2024 is het Jaar van de Wesp, dus natuurlijk dingt er ook een wesp mee in de verkiezing Insect van het Jaar. De reuzenertswesp Leucospis dorsigera is voor een dier uit de superfamilie bronswespen (Chalcidoidea) heel groot: 6 – 13 mm. Bronswespen parasiteren op de eieren en larven van andere insecten. De reuzenertswesp doet met haar geel-zwarte tekening een angeldragende wesp na, maar is daarvan te onderscheiden door de dikke dijen en het typische, bolle kontje. Ze legt haar eieren in de nestcellen van insecten die gebruikmaken van holtes als stengels, kevergangen in hout en bijenhotels. En dat doet ze op een bijzondere manier. Haar legboor, dus de buis waarmee ze eieren legt, bevindt zich in rust in het achterlijf en loopt door tot in een schede die tot over haar rug doorloopt. Als ze die uittrekt, komt de punt aan de onderkant van het achterlijf naar buiten. De rest van de boor is als een boog zichtbaar aan de bovenkant van de wesp. Ze klapt als het ware open. Nu moet ze door het harde hout boren waarin de larve van de gastheer zich bevindt. Dat is niet makkelijk met een dunne, holle boor waar op zeker ogenblik ook nog een ei doorheen moet. Het kan uren duren voordat ze de nestcel van de gastheer heeft bereikt. Als het larfje uit het ei komt, gaat het eerst actief op zoek naar concurrenten. Andere parasieten, ook die van de eigen soort, worden gedood. Dan bijt ze zich vast in de gastheer – meestal de larve van een solitaire bij – en zuigt die leeg. Daarna verpopt ze om nog hetzelfde jaar, of het volgend voorjaar, op zoek te gaan naar een partner en nieuwe nestcellen om aan te boren.

De reuzenertswesp is relatief nieuw in Nederland: ze is hier pas 10 jaar geleden, in 2014, voor het eerst waargenomen.